Πρωτοφανείς συμπεριφορές από πλευράς εκτός πλειοψηφούσας παράταξης περιφερειακών συμβούλων, με τις δύο παρατάξεις της μειοψηφίας, των Γιάννη Μαχαιρίδη και Μπενέτου Σπύρου, σε ρόλο συνηγόρου – ή μήπως κηδεμόνα; – στιγμάτισαν τη σημερινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, που αποτέλεσε την απόλυτη και εν χορώ απογύμνωση του παλιού πολιτικού συστήματος εξουσίας.
Σε μια πρωτόγνωρη για το θεσμό προσπάθεια επιβολής τσαμπουκά, κατά παράβαση κάθε διάταξης του κανονισμού λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου και καθ’ υπέρβαση και αυτής ακόμη της λογικής, εκείνοι που έχουν κάνει λάστιχο την έννοια της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, επιχείρησαν να φέρουν στο Περιφερειακού Συμβούλιο ένα θέμα που δεν άπτεται της λειτουργίας του Οργάνου, καθώς συνιστά απόφαση μιας περιφερειακής παράταξης και εμπίπτει στην αυτοτελή θεσμική λειτουργία της.
Δεν έχει προηγούμενο, με το πρόσχημα δήθεν της προσωπικής ευθιξίας, να επιχειρείται να εισέλθει στο Περιφερειακό Συμβούλιο ένα θέμα που αφορά άλλο θεσμικό όργανο. Στην πραγματικότητα, η επιμονή υπέκρυπτε την επιδίωξη των «συνηγορούντων θιγμένων» επικεφαλής των δύο παρατάξεων της μειοψηφίας, να εισέλθουν με τρόπο πολιτικά καταδικαστέο και ανάρμοστο, στα εσωτερικά μια άλλης παράταξης και μάλιστα, μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, υπερθεματίζοντας στο όνομα μιας αλα καρτ Δημοκρατίας, όπως ακριβώς της αντιλαμβάνονται και την επικαλούνται.
Δεν έχει, ομοίως, προηγούμενο, αφού ξεπερνά και αυτόν τον ορισμό της γελοιότητας, να ζητείται σε μια συνεδρίαση ο λόγος επί προσωπικού, για ένα ζήτημα που τέθηκε σε προηγούμενη συνεδρίαση και εκεί δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από τον ετεροχρονισμένα θιγόμενο!
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που επιδιώκουν να εμφανίσουν, εκείνοι που στοχευμένα πλέον προσέρχονται στις συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου, σε σκοπό να τις τινάξουν στον αέρα, πριν καν ξεκινήσουν. Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε και σήμερα.
Το πολιτικό σόου, που ενορχηστρώθηκε από τους πρωταγωνιστές του και εκδηλώθηκε στην σημερινή δεύτερη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, από την οποία αποχώρησαν υποτίθεται θιγμένοι, έχει εξόφθαλμη ερμηνεία:
Υπαγορεύτηκε από την ανάγκη τους να λιποτακτήσουν από τα μεγάλα θέματα της ημερήσιας διάταξης, από την αμηχανία τους και την ένδεια των επιχειρημάτων τους, απέναντι στις επιτυχίες της περιφερειακής αρχής, σε μείζονα ζητήματα του τόπου. Επιτυχίες που τους εκθέτουν πολιτικά και αποκαλύπτουν όχι μόνο τον ολέθριο για τον τόπο τρόπο λειτουργίας τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά, κυρίως, επειδή φέρνουν στο φως την απροκάλυπτη, εργώδη επιχείρηση συστηματικής υπονόμευσης της προσπάθειας που η περιφερειακή αρχή καταβάλλει, για να κλείσει τις βαθιές πληγές που κληροδότησαν στο τόπο.
Λιποτάκτησαν από την αμηχανία τους να αναγνωρίσουν την επιτυχία της περιφερειακής αρχής να φέρει στο Νότιο Αιγαίο νέους πόρους άνω των 60 εκατ. ευρώ, μόνο τις τελευταίες εβδομάδες, το μεγαλύτερο κονδύλι που ήρθε ποτέ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Λιποτάκτησαν από την αμηχανία τους να αναγνωρίσουν την επιτυχία της περιφερειακής αρχής να ολοκληρώσει το Φράγμα Γαδουρά, μια τιτάνια προσπάθεια με αίσιον πέρας, όπου ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε ευρηματικότητα, προκειμένου να την δυναμιτίσουν.
Λιποτάκτησαν από την αμηχανία και την αδυναμία να συμμετάσχουν στη δρομολόγηση λύσης ενός ακόμη δικού τους «επιτεύγματος», την Γέφυρα Κρεμαστής, σε μια συζήτηση που αποκαλύπτει τις ευθύνες τους και που θα εξελισσόταν σε βατερλό γι αυτούς.
Η προσωπική και πολιτική τους αξιοπρέπεια, που τόσο αυτάρεσκα περιφέρουν λεκτικά, εξόχως υποκριτική και κενή περιεχομένου στην πράξη, δεν ήταν ικανή να τους κρατήσει ούτε καν στη συζήτηση του θέματος που οι ίδιοι ζήτησαν, αυτό του ΦΠΑ, οι κατά τα λοιπά υπέρμαχοι και προασπιστές της νησιωτικότητας.
Κανέναν δεν ξεγελούν οι κορώνες της απελπισίας τους.
Εγκατέλειψαν τον θεσμικό τους ρόλο, για να καπηλευθούν μια δημοκρατική λειτουργία και επιλογή άλλης παράταξης. Απέτυχαν για μια ακόμη φορά και απέδρασαν.
Οι λιποτάκτες από τις ευθύνες τους, να πάψουν να κρύβονται πίσωα από υποκριτικές φανφάρες περί Δημοκρατίας. Άλλωστε, είναι παγκοίνως γνωστό, ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα, στο όνομα της Δημοκρατίας διεπράχθησαν.