Στο άκουσμα του θανάτου του δημάρχου της Τήλου Τάσου Αλιφέρη, ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Γιάννης Μαχαιρίδης προέβη στην παρακάτω δήλωση:

«Με πόνο και συντριβή πληροφορηθήκαμε σήμερα ότι ο Τάσος Αλιφέρης έφυγε για πάντα από κοντά μας. Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι ο Τάσος τελικά λύγισε και ότι έχασε μια μάχη.

Έμοιαζε ανίκητος. Νόμιζες ότι τίποτα και κανένας δεν μπορούσε να τον καταβάλλει και να τον καθηλώσει.

Ήταν αδιανόητο γι’ αυτόν να παραδοθεί και να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι σαν γιατρός και σαν δήμαρχος ενός μικρού νησιού έπρεπε να αποδεχθεί τη μοίρα της άγονης γραμμής.

Γενναίος από τη φύση του, μέχρι την τελευταία ώρα της ζωής του, αντιστάθηκε με σφοδρότητα σε όσους του είπαν “να αρκεστεί σε αυτά που έχει”. Συγκρούστηκε με αυτούς που είχαν μια άλλη άποψη για το τι δικαιούται και τι αναλογεί σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Και όταν ο Τάσος συγκρουόταν, δεν έκανε εξαιρέσεις.

Έτσι πέτυχε το θαύμα της Τήλου, έτσι κατέστησε το νησί του σημείο αναφοράς και υπόδειγμα ορθολογικής ανάπτυξης.

Σημείο αναφοράς και μέτρο πολιτικής διορατικότητας ο ίδιος, θα περάσει στην ιστορία σαν ένας τολμηρός οραματιστής, ένας πρωτοπόρος αυτοδιοικητικός και σαν ο μεταρρυθμιστής δήμαρχος που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.

Όσοι πίστευαν και πιστεύουν στο θεσμό, στην πραγματική έννοια της αποκέντρωσης και στον ρόλο που μπορεί να παίξουν οι περιφερειακές νησιωτικές δυνάμεις, είχαν το νησί του και τον Αλιφέρη για πρότυπο. Όλοι μας, όσοι υπηρετούμε αυτόν τον τόπο, το ‘χουμε πολλές φορές και το ‘χουμε ομολογήσει:

 ”Αυτό έγινε στην Τήλο, μπορεί να γίνει και στα άλλα νησιά.

Είναι η ιδέα του Τάσου, οφείλουμε να την ακούσουμε με προσοχή και να την υιοθετήσουμε.

Ο Δωδεκανήσιος από τη Λακωνία, που επέλεξε ένα μικρό τόπο, την Τήλο, για πατρίδα του, έφυγε πολύ νωρίς.

Θα λείψει στο νησί του, στους συμπατριώτες του, στους οικείους του, σε όλους μας.

Θα λείψει από την Αυτοδιοίκηση ένας μπροστάρης, που επέλεξε σαν στάση ζωής την αφοσίωση, την προσφορά, τους αγώνες και τη θυσία.

Είναι βαρύ το καθήκον να αποχαιρετάς τον Τάσο τον Αλιφέρη. Μόνη παρηγοριά η μνήμη του, το έργο και το παράδειγμά του».